Εικόνα: ιστορικό του όρου
Το πρόβλημα της εικόνας εξελίχθηκε εξαιτίας των αυξανόμενων εναλλακτικών λύσεων στην επιλογή αγαθών, υπηρεσιών ή πολιτικών κομμάτων και ηγετών. Μια αποτελεσματική εικόνα είναι απαραίτητη για κάθε είδος δραστηριότητας.
Η εικόνα του ηγέτη μπορεί να οριστεί ως μια ορισμένη μορφή αντανάκλασης του αντικειμένου στα μάτια των πολιτών. Έχει μια σειρά χαρακτηριστικών και έχει σταθερή μορφή στερεότυπου.
Η ιστορική προέλευση του όρου "εικόνα"
Επισήμως, η επιστήμη της δημιουργίας εικόνων εμφανίστηκε μόνο μέσα90-ες. Ένας από τους ορισμούς της είναι η επιστήμη για το πώς θα ευχαριστηθούν οι άνθρωποι. Ωστόσο, το ενδιαφέρον του σχηματισμού μιας θετικής εικόνας ήταν ενδιαφέροντα στην αρχαιότητα. Έτσι, πριν από την εκφράστηκε στην παράδοση της ανάθεσης τα όμορφα ονόματα των ηγεμόνων: Philip της Έκθεσης, Yaroslav Mudry, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Ελισάβετ Α 'ενήργησε λογοκρισία πορτρέτα της αυτοκράτειρας, και ίδρυσε εκεί ένα δείγμα της εικόνας της. Στο περιβάλλον των πολιτικών επιστημόνων, αν και δεν χρησιμοποιήθηκε ο ίδιος ο όρος "εικόνα", δόθηκε μεγάλη προσοχή στην περιγραφή της εικόνας του ιδανικού ηγέτη. Έτσι, τα έργα του Ν. Μακιαβέλι "Ο Αυτοκράτορας" και του Γ. Λεβόν "Η Ψυχολογία του Σοσιαλισμού" είναι αφιερωμένα σε αυτό. Ο Μακιαβέλι δικαιολόγησε τη σημασία της κατοχής πολιτικής κατάλληλης «μάσκας». Le Bon κατανοήσει την έννοια του σχηματισμού ενός αποτελεσματικού εικόνα ως μέσο για την επίτευξη uspeha.Sam ο όρος «εικόνα» βγήκε της οικονομίας στα μέσα του περασμένου αιώνα, όταν Αμερικανός οικονομολόγος Bolduing τεκμηριώνουν τη σημασία της για την ευημερία της εταιρείας. Αρχικά, χρησιμοποιήθηκε για την επωνυμία του ίδιου τύπου αγαθών και εμπορικής διαφήμισης. Αργότερα, εξαπλώθηκε σε άλλους τομείς - πολιτικούς, κοινωνικούς. Ο σχηματισμός της εικόνας, που αντιστοιχεί στις ιδανικές αναπαραστάσεις του πληθυσμού σχετικά με τα χαρακτηριστικά του πολιτικού ηγέτη, αποτελεί πλέον αναπόσπαστο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας. Οι εκδόσεις για την εικόνα την αντιμετωπίζουν ως τεχνολογία για τη δημιουργία μιας συγκεκριμένης εικόνας σε μια ατομική, ομαδική ή μαζική συνείδηση. Χρησιμοποιείται για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων. Για παράδειγμα, η πίστη στο σήμα, την αύξηση της ευαισθητοποίησης του ηγέτη, θα κερδίσει τις εκλογές, και ούτω καθεξής. Στη Σοβιετική Ένωση χρησιμοποίησε επίσης τον όρο εικόνα. Είναι αλήθεια, κυρίως σε αρνητικό πλαίσιο, ως εργαλείο στα χέρια της μπουρζουαζίας να χειραγωγήσει τη μαζική συνείδηση. Η στάση απέναντι στην εικόνα άλλαξε στη μετασοβιετική Ρωσία. Στη συνέχεια υπήρχε ένας ειδικός δημιουργός εικόνας, ο οποίος είχε ως στόχο να δημιουργήσει την εικόνα των προσωπικοτήτων, των πολιτικών ή των εταιρειών. Αυξημένη ζήτηση τέτοιων βοηθών απολαμβάνει ανάμεσα στα αστέρια του show business.Δομή και λειτουργίες της εικόνας
Σήμερα, η εικόνα είναι μια πολύπλευρη έννοια πουεκτελεί διάφορες λειτουργίες και έχει πολύπλοκη δομή. Οι Imageology ξεχωριστές οδηγίες που περιλαμβάνονται στο αντικείμενο των εν λόγω επιστημών όπως η θεωρία και την πρακτική της διαφήμισης, δημοσίων σχέσεων κ.λπ. Στην εικόνα της δομής των τριών συστατικών μπορεί να προσδιοριστεί :. Η εικόνα αυτής της εικόνας αξία της γνώσης και την εικόνα των προβλέψεων. Η εικόνα της γνώσης επικεντρώνεται πληροφορίες σχετικά με το αντικείμενο, η αξία της εικόνας είναι υπεύθυνη για τη γνώμη που έχει αναπτυχθεί σε σχέση με το πολιτικό υποκείμενο. Αυτό, με τη σειρά του, επηρεάζει την πρόβλεψη της εικόνας ή την εικόνα του μέλλοντος. Ο G. Pocheptsov προσδιορίζει διάφορες κλάσεις στη δομή της εικόνας, με βάση το σκοπό του. Έτσι, από την άποψη της λειτουργικής EMIT κατοπτρικής εικόνας, η τρέχουσα (ή ορατό από το πλάι), οι επιθυμητές (ή ιδανικό), εταιρικά, πολλαπλές (εικόνα ανεξάρτητες δομές σε ένα ενιαίο Corporation) και αρνητικό (που δημιουργείται ανταγωνιστές ή αντιπάλους). Με την δραστηριότητα απομονωμένο εικόνα ενός πολιτικού, η εικόνα των άστρων και ούτω καθεξής. Η εικόνα έχει μια σειρά από σημαντικές λειτουργίες. Όσον αφορά την αντίληψη των θεμάτων εκτιμάται (η απόφαση σχετικά με το αντικείμενο αντανακλά ένα συγκεκριμένο προσδιορισμό του συστήματος ατόμων αξίας) και γνωστικές (χρησιμεύει ως πρότυπο ή πλαίσιο αναφοράς για την κατανόηση του κόσμου). Από την άποψη του αντικειμένου απομονωμένη λειτουργία (δημιουργώντας ένα φωτοστέφανο γύρω από την ελκυστικότητα του προσώπου), τη λειτουργία της διαπροσωπικής προσαρμογής κι αποτελεί ύμνο, τονίζοντας τις καλύτερες και σκίασης αρνητική προσωπικά και επαγγελματικά προσόντα, τη λειτουργία να ξεπεράσει τα όρια ηλικίας. Ως εκ τούτου, εκείνοι που κατέχουν τη λειτουργική εικόνα, και έχει την τέχνη της θέσης.
